کاش...

ای که گفتی جان بده تا باشدت آرام جان

جان به غم‌هایت سپردم نیست آرامم هنوز

همیشه همینجوریه

بعضی آدما وقتی میان

که دیگه چیزی ازت نمونده

بجز ی جسم بی روح

دوش دیوانه شدم عشق مرا دید و بگفت

آمدم نعره مزن جامه مدر هیچ مگو

گفتم ای عشق من از چیز دگر می‌ترسم

گفت آن چیز دگر نیست دگر هیچ مگو

من به گوش تو سخن‌های نهان خواهم گفت

سر بجنبان که بلی جز که به سر هیچ مگو

بـس کہ دلتنگم اگر گریہ کنـم می گوینـد

قـــطره اے قـصد نشـان دادن دریـا دارد

تـلخی عمر بہ شیرینی عـشق آکنده است

چہ سـرانـجام خـوشی گـردش دنیـا دارد

‌‌‌‌ ‌‌‌‌ ‌‌‌‌ ‌

گاهی نفسی هست
ولی هم نفسی نیست
درهر نفست جزنفست
هیچ کسی نیست
آنقدرغریبی که
در این شهر درندشت
دنیای تو اندازه ی
کنج قفسی نیست

چه ساده می نویسی
باران!!!
و نگران خیس شدن شعرهایت نیستی 

چه ساده می نویسی 
زمستان***
و نگران یخ زدن دستانت نیستی 

چه ساده می نویسی

چمدان!!!

و نگران مردن من نیستی‌‌‌...

این موهای سفیدی

که هی داره رو سرمون زیاد میشه ؛

اینا ارث بابامون نیست

اینا حرفایِ نزده تو دلمونه..!